Afsluitend verslag !!! in twee etappes !!!

Amici e famiglia,
We zijn inmiddels gelukkig weer heelhuids in Weert terug. We zijn op de verhalen over onze reis vooruit gelopen. Het is jammer dat ik om wifi-technische redenen onze ervaringen niet gelijk op dezelfde dag kon verzenden. Daarom ga ik nu proberen samen te vatten hoe het ons is vergaan van Ravenna tot Rome/Weert.
In Ravenna maken we een doop mee. Eigenlijk hebben we op de hele reis alles meegemaakt: doop, huwelijk, overlijden, communie, meiprocessie, noem maar op. We zien in Ravenna zoveel kerken, baptisteria etc. met prachtige mozaïeken, dat het ons ervan duizelt.. Dante maakte hier zijn Divina Comedia af en is er in 1321 begraven: neo-klassieke tempel. We verlaten onze agriturismo de volgende ochtend en gaan langs de Adriatische kunst omlaag. We bereiken via een heel mooi fietspad door de Pineta de Classe Cesenetico, een prachtige vissersplaatsje, dat in 1502 door Leonardo da Vinci is ontworpen. De haven vormt een museum met de mooie gekleurde bootjes. Later op de dag worden we weer overvallen door een onweer. We gaan schuilen op een plek en daar gaat het alarm door af. Boze boer en laconieke Hub. Als het zonnetje weer tevoorschijn komt gaan we verder door een canyonachtig landschap op weg naar de B&B ´Route 66´ in Pietracutta. De eigenaar is nog nooit in de VS geweest, maar vond het een leuk thema voor de mooie verdieping, die wij mogen bewonen voor een nacht. Op zoek naar een restaurantje moeten we vaststellen, dat er maar een pizzaboer is. Dus een povere vertoning is ons maal.
De volgende ochtend, feliciteren we eerst Robin met zijn verjaardag, en hebben we een heel uitgebreid gesprek met de eigenaar van dit kolossale huis. Hij was schoenenverkoper, is nu werkloos en heeft de zorg voor de B&B, zijn zoon en dochter studeren aan de universiteit informatica en rechten. Zijn vrouw werkt fulltime op de gemeente. Het valt niet mee. In Noord-Italie is de economische situatie beter dan hier, meer werk, betere lonen.
Vandaag is het weer klimmen geblazen over de Apenijnen.
Onderweg heerlijk gebak in Novafeltria. De twee bergtoppen: San Marino en San Leo zijn onze begeleiders. We hadden vandaag met Jorien en Frank willen afspreken, maar we hebben er vanaf gezien. Het is toch nog een hele tocht voor hen en wij zijn niet zeker of we dan onze planning voor vandaag wel halen. Dus ga ik in Ponta Messa op de foto en zwaai naar hen. We blijven constant stijgen, Hub heeft vandaag wat lome benen, maar hij laat zich niet kennen. ´s Avonds facetimen we met Robin. Ook facetimen we met mijn zus Jeanny, want we willen even weten hoe het gaat met mijn geestelijk gehandicapte oom Jo, die een herseninfarct heeft gehad. Verdomd lastig als je zover weg zit.
Na een wat minder geslaagde nacht gaan we ´s ochtends ´en route´. Het tweede deel van de etappe Apenijnen. Het gaat gestaag omhoog 3, 6 en 9 %. Het hoogste punt is op 1050 meter en dan volgt een 17 km´s-lange afdaling. We moeten ons goed concentreren, want de weg is slecht met gaten en onregelmatigheden. Het eerstvolgende stadje Sansepolcro is prachtig. Natuurlijk wordt alles wat het te bieden heeft bekeken en dan gaan we weer verder. Vlak voor Niccone, ons overnachtingsplaatsje, barst het weer los. De regenkleding weer aan en schuilen. We worden ontvangen door een ouder echtpaar, ontzettend sympathieke mensen. Ze leiden ons rond, leggen alles uit en vertellen honderd uit. Vanavond kan ik weer eens ouderwets de pesto rosso maken. Blij dat we niet naar een restaurant hoeven.
Donderdag 23 mei: Hub is jarig. In het hemelbedje wordt hij uitbundig gefeliciteerd en verrast met een lekker ontbijtje met spek en ei. Heel bijzonder in Italie. Op naar Assisie vandaag. Af en toe heel steil en op en af. Onderweg kopen we heerlijke ingrediënten voor de lunch en in een cafeetje toasten we met een prosecco op Hub´s verjaardag. Dan duikt Assisie voor ons op. Wat een geweldig uitzicht. De stad heeft de heuvel helemaal omarmd. We willen in Assisie in een klooster overnachten, maar dat blijkt nog niet zo makkelijk. Een novice gaat met ons mee op zoek naar een slaapplek en dan lukt het. Het wordt de duurste overnachting van de hele reis. We verkennen dezelfde dag nog de stad met z´n talloze smalle nauwe mooie straatjes, zijn getuigen van een huwelijk, bewonderen al de schitterde dom met prachtig voorportaal en moeten om 22.30 uur binnen zijn anders zwaait er wat.
Natuurlijk gaan we de volgende dag nog uitgebreid Assisie (het is een groot museum) bekijken en kunnen onze fietsen en bagage in het Monastero laten staan tot het vertrek. Zo rond 14.00 uur gaan we verder. Het is prachtig weer, mooi landschap en een km´s lang grindpad. Zo tegen half acht bereiken we onze agriturismo. Alexis brengt ons naar de ´primo piano´, waar we ons installeren en om 20.30 uur worden we aan tafel verwacht. De hele eetruimte zit vol met mensen. Een groep ziekenhuisartsen met hun ietwat opzichtige partners, een jong stel met baby, vijf mannen (volgens Hub een kaartclubje), een groep jongelui en een paar familieleden. Heel gezellig en super lekker gegeten van de aan het spit gegrilde kip.
Inmiddels krijgen we te horen, dat het met Ome Jo niet goed gaat. Hij is naar de Intensive Care over gebracht. We facetimen met het thuisfront.
Hiermee sluit ik etappe 1 van het afsluitend verslag af en kom morgen op het 2e deel terug. Hartegroet van ons ##