Terug naar Finistère

Ik heb het gevoel dat alles nu in een stroomversnelling begint te raken. Over acht dagen vliegen we alweer naar Brussel. Tonny en Ton zijn in de buurt aan het rondreizen, maar we zullen elkaar hoogstwaarschijnlijk niet tegenkomen. Ook Anneke en Bèr waren in Finistère en dan zitten wij in Muxia. Dat moeten we een volgende keer toch beter afstemmen met elkaar, haha!! We ontbijten bestaat weer uit het gebruikelijk yoghurtgerecht. Het brood bewaren we voor onderweg. Er zijn tot Lyres geen restaurantjes, cafeetjes e.d. We gaan weer via de kustweg, want dat is veel mooier. Als we weer op heet asefalt belanden zoeken we aansluiting op de volgende weg langs de kust, maar dat gaat niet lukken. Eerst een taxichauffeur. Die kunnen nog wel overtuigen, maar dan komt eer een Spanjaard uit de buurt in joggingtenue, die ons gaat overtuigen, dat we niet langs de kust kunnen lopen naar Lyres en hij brengt ons en nog een Spaanse dame en een Duitser, die ook 'verkeerd' lopen op het goede pad. Dit incident kost ons een half uur, maar vervolgens schiet het goed op. We hebben flink de pas erin en we arriveren om twaalf uur in Lyres. Ons As Eiras-hotel van eergisteren begint pas met de lunchroom 13.00 uur. Dat past niet in ons programma, we drinken iets en stuiteren verder naar het restaurant aan de Praia, waar we eergisteren goed hebben gegeten. We maken er een herhaling van en de Spaanse en Duitser denken er kennelijk hetzelfde over. Op het moment dat we willen vertrekken verschijnt Jeanette op het toneel. Ze heeft een bouwvak gevonden met weliswaar te weinig land eromheen, maar ze heeft vanmiddag hierover een gesprek met de eigenaar. We wensen haar succes en gaan 'en route' voor het tweede deel van onze tocht van vandaag naar Finistère. Eerst lopen we de 'rode' kustweg, hier is het wel mogelijk, en sluiten daarna aan op de camino. Als we flink aan het klimmen zijn komt opeens een auto ons achterop rijden en wat denk je? Jeannette heeft de achtervolging ingezet. We wisselen nu toch maar onze telefoonnummers uit want we denken dat we nog lang niet van elkaar af zijn. Daarna gaan we weer aan de wandel. Onderweg eten we bijnemen Donativo-plekje nog een fruitje en tegen half zes zijn we terug in Finistère. De inkopen worden gedaan, de albergue heeft een hele afdeling vrij voor ons, dus lekker rustig vannacht. We aperitieven, douchen, koken en eten gezellig met veel Italianen en Duitsers om ons heen. De vooruitzichten voor morgen zijn niet geweldig. Er wordt regen voorspeld. Onze zonen vinden dat we wel erg actief zijn door naast fietsen ook nog de wandelpeldgrims uit te willen hangen, dus morgen nemen we een dagje vrij. Gaan we proberen te luieren. Ik ben benieuwd of dat gaat lukken.