Muxia

We zijn al vroeg wakker, maar blijven nog even genieten van ons bed. We ontbijten om 8 uur in het hotel en om half negen gaan we op pad. Vandaag 16 km lopen, niet ver, maar je moet de zaken niet overdrijven, want ik heb bij het opstarten last van mijn lies. Het schijnt dat ik mijn rechtervoet niet zongedroogde afwikkel. Als ik daar op let gaat het beter. Twee km voor Muxia moeten we op een drukke weg lopen. Daar hebben we geen zin in. We nemen een binnendoor weggetje. Dat heeft na een poosje het gevolg dat we door hoog struikgewas moeten lopen en over een stenen muurtje moeten klimmen. Zo ken ik Hub weer, hij zoekt het avontuur nog steeds op. Uiteindelijk komen we op het strand uit en daar is een leuk picknickplaatsje. In Muxia vinden we de leuke albergue Da Costa, waar slechts 10 personen terecht kunnen en wij kunnen een kamer krijgen met handdoeken en linnengoed, want die hebben we niet mee kunnen nemen. We ontmoeten een hele sypmpathieke Japanner, waar we mee gaan lunchen. Heel geanimeerd en gezellig. We spreken af dat we 's avonds ook samen iets eten in de albergue. Hij zal de soep maken en wij zorgen voor brood en beleg. Na de lunch gaan we Muxia verkennen. Leuk historisch centrum. Ook de Hill en Kaap Faro zijn de moeite waard. Als we uitgekeken zijn gaan we terug naar onze kamer, frissen ons op en gaan met Hiro, de Japanner, aan tafel. We eten gezellig en hebben het over tal van onderwerpen. Onze culturen zijn heel verschillend, maar we hebben ook heel veel raakvlakken en gelijksoortige problemen. Dario heeft ons inmiddels laten weten dat hij in Bergamo is geland en attendeert ons erop dat je ook in Muxia een mooie zonsondergang kunt aantreffen. Daar gaan we naar kijken, maar die valt vanavond erg tegen. Het is te bewolkt. Op weg naar de albergue komen we een klein supermarktje tegen, waar we voor het ontbijt en voor morgen onderweg nog een paar lekkere dingen kunnen scoren. Dat hadden we niet verwacht, want er werd 's middags beweerd, dat in Muxia op domingo alles dicht is. We nemen al afscheid van Hiro, want hij gaat morgen om half acht met de bus naar Cee, wandelt dan naar Finistère en neemt dan de bus naar Santiago, want de vervoersbedrijven gaan dinsdag en woensdag staken. Woensdag vliegt hij naar zijn zoon in Londen. We gaan een beetje op tijd naar bed, want morgen willen we helemaal terugwandelen naar Finistère ca. 30 km.