Laatste dag in Santiago de Compostela
Door: Gerrie
Blijf op de hoogte en volg Gerrie
05 Juli 2017 | Spanje, A Coruña
Heerlijk geslapen op onze aparte kamer. Geen snurkers of vroege vogels met ritselende plasticzakken. We slapen een beetje uit tot half negen. Dan app ik even met Ans, die waarschijnlijk vandaag aankomt in Santiago. Zij is met haar vriendin Jolande al sinds eind maart als wandelaar op weg. We hebben elkaar onderweg nergens kunnen treffen, misschien lukt het nu nog net. Ze moeten nog 10 km lopen, dus in principe zou het moeten kunnen. Ze willen proberen ook in de pelgrimsmis te zijn om 12.00 uur. We shall see !! Wij gaan vanochtend als eerste de souveniertjes scoren en daarna willen we nog even bij "de huiskamer van de Lage Landen" langs gaan, want José en Ad gaan de komende week als vrijwilliger daar werken. Souvenirs lukt vrij snel en bij de huiskamer zijn Marileen en Bernadette, de vrijwillers van deze week, er ook nog naast José en Ad. Wij vertellen dat we Ans en Jolande verwachten en wat blijkt José en Ad kennen hen ook. We spreken af dat we straks in Nederland met z'n zessen afspreken om bij te praten. Wij wisselen onze telefoonnummers uit, socialisen nog met twee Belgische mannen, die de huiskamer bezoeken en nemen dan afscheid. We gaan naar de pelgrimsmis in de kathedraal en wat schetst onze verbazing. De Duitse Peter zit ook in de kerk. We gaan hem gedag zeggen en kunnen, dat wil hij graag, naast hem zitten in de bank, vlakbij het altaar. Relaxed. De mis wordt niet afgesloten met het zwaaien van het wierooksvat. Er is te weinig gesponsord. Dus helaas. Ook jammer, maar het is niet anders, Ans en Jolande zijn er nog niet. Op weg naar onze albergue worden we verrast door een groep uit Gallicië in klederdracht, met dans en muziek op het plein bij ons café-restaurant in de San Pedro. Inmiddels begrijpen we via apps dat de dames Santiago hebben bereikt, maar we kunnen elkaar niet vinden en wij moeten nu onderhand op weg gaan naar het vliegveld. Dat is nog zo'n 25 km. We lopen terug naar het Seminario en wie zitten ons daar op te wachten, nee niet Ans en Jolande maar Mario, Norbert en hun vader. Even bijpraten, heel gezellig. De jongens vinden het vooral heel fijn hun verhaal te kunnen doen. Ik krijg een armbandje van Mario. Ik ben heel verguld. We maken nog een paar foto's en dan gaan we op weg naar het vliegveld. Het is klimmen geblazen. We doen ons best. Het is een heel erg saai gebied. Uiteindelijk bereiken we vijf km eerder het vliegveld. Heel nieuw. We informeren naar hoe we de fietsen moeten inpakken. Volgens de deskundige terplekke is dat een kwestie van een kwartiertje en hij wil ons verleiden dit tot morgenvroeg uit te stellen. Dat willen we onder geen beding. We zijn er extra vroeg voor naar het vliegveld gekomen. We doen het dus nu. Het stuur moet los, een wiel eruit en een pedaal los. Zo gaat hij de doos in en er kunnen ook nog wel fietstassen bij. Jammer dat we voor 23 kg bagage hebben gekozen. Had niet gehoeven, maar het is geregeld dus. We gaan vooraf wel nog een hapje eten in de buurt. Morgenvroeg kunnen we inchecken om vier uur, dat is twee uur voor ons vertrek. We hadden tegen dit moment wel op gezien, maar uiteindelijk viel het wel mee.