Outres

Vrijdag de 30e juni. Nee, we hebben niet goed geslapen, de dromen waren niet Wat je ervan verwacht. We pakken onze spullen in, want we willen vandaag en morgen de nacht doorbrengen bij het Seminar de Menor, een prachtig oud klooster dat als albergue dienst doet. Als we in het keukentje zitten te ontbijten (natuurlijk weer het aloude recept) komen plotsklaps José en Ad binnen. Zij hebben ook een kamer gehuurd bij Maria. Er wordt weer honderduit verteld wat we de afgelopen tijd hebben beleefd. Zij zijn gisteren naar Coruña geweest. Een stad, die een bezoek dubbel en dwars waard is. Ook vertellen ze ove hun camino-belevenissen, want zij zijn al een aantal jaren caminos aan het lopen en het fietsen. Daar kunnen we veel van opsteken. Wij nemen we ons in ieder geval voor morgen voor een dagje Coruña te gaan doen met de trein. José en Ad starten zondag met een week vrijwilliger zijn in de 'huiskamer van de Lage Landen'. We nemen afscheid en gaan richting Seminario. Alle aparte bedden zijn al vergeven en alleen kamers zijn nog 'available'. Dat doen we voor twee nachten. Helemaal blij (zeker achteraf), want we hebben een aparte douche, toilet en wastafel. Voor een pelgrim een ware luxe. Het Seminario is een oud klooster, dat op deze manier succesvol wordt geëxploiteerd. Als we onze spullen hebben gedropped gaan we aan de wandel. Eerst naar het station. Dan weten we tenminste hoe we morgen moeten lopen. Daarna gaan we wandelend naar Outres. We houden het niet helemaal droog. We belanden eerst bij een cafeetje, waar alleen maar oude mannen uit de buurt aan de 'teek' staan. Heel aparte sfeer. We bestellen een drankje en in 'no time' staat er ook een tortilla op ons tafeltje. Dat is in Galicië veelal het gebruik. Het kan ook kaas zijn of olijven (die ik niet zo lekker vind, van die zure groene). We moeten ook nog even wijn van het vat proeven ( zoet, niet onaardig, maar meer een soort 'most'). We gaan verder en bezoeken een 12e eeuws Romaans kerkje, dat nog erger dan de toren van Pisa uit zijn lood staat. Enorme steunberen moeten het rechtop houden. Daarna lopen we een stuk over de weg en komen dan op het wandelpad, dat is aangelegd naar het Culturele centrum op de heuvel Aiglas. Het is een heel modern kunstwerk van de Amerikaanse architect Peter Eisenman, die ook het Holocaustmonument in Berlijn heeft ontworpen. Het is even klimmen en dan sta je midden tussen het overweldigende aantal gebouwen, die meedeinen in het glooiende landschap. De architectuur is belangrijk. De inhoud doet er niet zo toe. We hebben het museum bezocht. Een tentoonstelling: van hout tot stoel en van een Galicische dichter, die zijn eigen alfabet heeft ontwikkeld en daar schilderijen van heeft gemaakt. Henmoet kapitalen hebben en nog kosten, want de infrastructuur is al grotendeels klaar, maar vergt ook nog veel tijd en geld. Overal zie je ook de combinatie hout en steen in terug. Mooi, we zijn onder de indruk en wandelen weer terug naar onze albergue. We installeren alles op onze kamer en gaan op zoek in de stad naar een gezellig restaurantje. Op de hoek van San Pedro, waar alle wandelpelgrims langs binnenkomen is het heerlijk toeven en als we de buikjes rond hebben gaan verder de stad in. Op de trappen bij de kathedraal genieten we onverwacht van een concert dat door een harmonie uit Santiago wordt gegeven. Super mooie muziek brengen zij ten gehore. Daarop gaan we proberen te slapen. De stad is nog ongelooflijk druk in de weer, maar wij willen het gelet op onze plannen voor morgen niet te laat maken.