In twee dagen opnieuw Santiago

Vandaag gaan we terugfietsen richting Santiago. Als we opstaan volgen de Italianen, die op onze afdeling slapen, snel ons voorbeeld. Het zijn niet zo'n gezellige Italianen als we gewend zijn. Maar het schiet wel lekker op. Bij hetnontbijt vertelt een Duits stel ons dat zij de camino de Portugues hebben gelopen. Deze vertrekt officieel net onder Lissabon, maar omdat je dan door industriegebied moet lopen tot ongeveer Porto, vertrekken de meeste pelgrims vanaf Porto. Het is een korte camino van zo'n kleine driehonderd kilometer. Dat is voor mensen met slechts een korte vakantie een goede optie. Maar het Duitse stel was er niet zo enthousiast over. Weinig pelgrims, weinig albergues, mensen, die ook nog eens niet de gewoonte hebben om iedereen te groeten met 'búon camino'. Nee zij vinden de Camino Francés veel leuker. Duits stel is gezellig, maar we willen toch graag vertrekken en dat doen we dan ook, nadat we van de eigenaar van Da Costa hebben afscheid genomen. Hele aardige man. Als we door Fisterra fietsen roept opeens iemand naar ons. Het blijkt de Vietnamese man Ilias te zijn, die we in St Jean Pied de Port hebben ontmoet en die van zijn ouders veel talen moest leren en door een Zwitsers echtpaar was geadopteeerd. We gaan even van de fiets om een klein beetje bij te praten. Heel even maar!! We proberen het weer opnieuw. Aanvankelijk lijkt het alsof we stiekem tussen de buien door kunnen fietsen, maar om 12.00 uur zitten we er middenin. We worden niet een keer maar meerdere keren kliedernat. Voor het eerst zijn we teleurgesteld in de Spanjaarden. We komen langs een cafeetje. Ik ga naar binnen en vraag of we thee kunnen komen drinken, maar ze zijn onverbiddelijk. Heet café is gesloten. Ze wilden (dat veronderstellen wij tenminste) die naterikken niet. Regenkleding overigens top!! Anderhalf uur later stoppen we ermee en zijn we in Olvieroa aangeland. Ook hier komen we weer een pelgrim, die we kennen tegen. Een jonge Duitse man, waar we heel leuk contact mee hadden in Calzadilla. Hijnis op weg naar Finistère en Muxia en daarna wil hij nog naar Porto lopen. Als we uitgepraat zijn gaan we verder. We ontdekken een leuk restaurant en we gaan voor het "menu de perigrino de dia". Daarna gaan we een albergue zoeken. De albergue in het dorpje is een prachtig monumentaal gebouwtje, maar het publiek en de binnenkant is ons toch wat te rommelig. We besluiten nog even twee km verderop te fietsen en de albergue van op de heenreis weer te nemen. Dat lukt en nu maar hopen dat het weer morgen beter wordt en dat we niet zo'n lange en heftige klimpartijen meer hoeven. We shall see!!!