Cruz de Ferro

Tevreden en uitgeslapen gaan we vroeg op pad, want vandaag wordt een flinke aanslag op onze conditie gedaan. We gaan door de Montes de Léon, een tamelijk ruig landschap, en ons wordt aangeraden extra proviand mee te nemen en extra kleding, want het weer in de bergen kan zo omslaan en daar hebben wel vaker ervaring mee gehad. We klimmen en klimmen. We komen bij het karakteristieke dorp Castillo de Polvazares. Er is nauwelijks te fietsen op de natuurstenen. Dan gaan we beginnen aan de klim van Rabanal naar Foncebadon. Hier worden met 10 % omhoog geduwd en komen uit bij een plek die in de 10e eeuw een heel belangrijke punt was op de Camino en waar zelfs een concilie werd gehouden. Het raakte helemaal in verval. Op dit moment wordt het weer nieuw leven ingeblazen en komen er weer restaurantjes. Het laatste stuk van de pas naar Cruz de Ferro hebben we fikse windvlagen. De aankomst bij het ijzeren kruis op een boomstam is op de een of andere manier toch heel indrukwekkend en raakt ons. We leggen de drie stenen met een voor ons bijzondere betekenis bij de andere stenen. Natuurlijk hoort daar een fotomoment bij. Even later barst er een onweer los en moeten we een tijdje een schuilplaats nemen. Daarna fietsen we naar Manjarin. De alternatieve albergue doen we toch maar niet, want een toilet is toch wel het minste wat we ambiëren. Gezellig terrasje met een stel uit de buurt van Venlo, die met de caravan op vakantie zijn. Als we daar zo zitten komt Ad uit Amstelveen langs en hij doet een drankje met ons mee. Hij heeft al een parochiale Albergue gevonden. Daar wilden wij ook naar toe en zo geschiedt. Geen alcohol, samen eten, om 22.00 silence. Geen probleem, we gaan wel even voor een drankje naar de buren. Er is ook een mis in het kleine kerkje van dit schitterende bergdorpje. Daar gaan we om half zes naar toe. Even een meditatief moment met enkele Roemenen. Terug in de albergue gaat devpriester voor ons koken. Hij is een Italiaan en is van Alicante de camino gelopen via Manjarin naar Santiago. Goede kok, heerlijke pasta en salade. We helpen een beetje. We gaan aan tafel met de Nederlanders Ad en Marianne, een Duits stel, de Fransen Luc en Ulrike, de Spanjaard Jean-Louis en de priester. Heel gezellig en veel gespreksthema is alle talen. We gaan nog een wijntje scoren bij de buren en net voordat we binnen moeten zijn krijgen we de kans een mooie foto te maken van de ondergaande zon. De nacht is onrustig, want de priester heeft een handicap hij snurkt!!