Sahagun en Mansilla de las Mulas

Het laat zich makkelijk raden wie vanochtend als laatste vertrekken. Natuurlijk wij en de twee Duitse mannen, maar het toch nog pas acht uur. De wandelaars vertrekken vooral heel vroeg en de fietsers komen er achteraan. We laten Calzadilla de Cueza achter ons. Hetnis een heel kaal gebied. Jaren geleden hebben ze voor de pelgrims boompjes aangeplant en zij lopen nu langs een bomenlaan in de schaduw. Wij fietsen lange tijd erlangs. De eerste grote plaats die wij aandoen is Sahagun. Het is er feest, want de hekken om de stieren naar de arena te jagen met ophokplekken staan al klaar om half tien vanochtend. We kunnen niet blijven, want dat zou onze planning behoorlijk in de war brengen. Op een pleintje midden in Sahagun gaan we inkopen doen en een theetje met een lekker taartje te scoren. Er zijn wel weer veel kerken in deze plaats en iets nieuws is de mujadarkerk, die door Moorse invloeden en vrij vierkante toren heeft. Verder komen we een hele mooie triomfboog tegen en een brug, die op Romeinse fundamenten is gebouwd. Bij deze brug is een super picknick-plekje en dat doen we dan ook. Dan bestijgen weer ons ijzeren ros en fietsen het in 1993 aangelegde plantanenbomenpad. In Bercianos gaan we terrassen en raken aan de praat met een Duitse man uit Aken en een Zwitser uit Interlaken. Heel veel leuke zaken worden uitgewisseld, de tijd ontbreekt, want er is een plan. Wij gaan weg naar Mansilla de las Mulas, waar we een plekje nemen in de Muncipal Albergue. We drinken de enkele weken geleden 'gekregen' rosé tijdens het onweer. Nodigen een Japanse dame uit met ons een glaasje mee te drinken en hebben een genoeglijk gesprek. Zij wil op de 'Camino' erachter komen welke job ze straks gaat ambiëren. Het apéritiven is voorbij, dus we gaan op zoek naar een leuk eettentje. Dat lukt natuurlijk altijd. We gaan eten samen met Ad uitnAmstelveen en John uit Yorkshire. Bijzonder !! John is dierenarts en probeert in m.n. Botswana hondsdolheid (rabiës) te bestrijden en Ad is werkzaam geweest bij een Nederlands Bouwinstituut. Elk wat wils zou ik zeggen. We hebben heel gezellig gegeten, maar het is very cheap. Als we weer in de albergu komen ontdekken we dat Juan en Caroline elkaar weer gevonden hebben. What a love story!! We sluiten de avond af met gezellig samen Spaanse liedjes zingen (ik neurie slechts) met gitaarbegeleiding. We gaan rond de klok. En half twaalf naar bed.