Villafranca

Het is Pinksterzondag. We staan om 7 uur naast ons bed. Om 8 uur worden we door de non opgejaagd en gesommeerd de lokatie te verlaten. Het is vandaag zwaarbewolkt. Als we vertrekken regent het. We stranden vrijwel meteen in een patisserie, waar we thee met wat lekkers nemen. Er zitten ook twee mannen uit Texel en Eindhoven en een echtpaar uit Sliedrecht. Dus de hele zaak vol met Nederlanders. Even bijpraten en dan is de regen opgehouden en verlaten we Santa Dmoningo via de mooie stenen brug en kapel. In Leiva moeten we toch weer gaan schuilen bij de kerk. Een behoorlijk onweer. Een Leivasn vertelt dat pas om 12 uur de kerk opengaat, want dan is er een mis. We hebben heerlijke vlezige kersen gekocht en gaan daar van smullen en het dagboek even bijwerken. Opeens komt die Leivaanse meneer terug met twee flessen wijn: een rosé en een rode wijn. Ongelooflijk, hoe weet hij dat we wel gewag een glaasje lusten?? Het onweer is voorbij. We bestijgen weer onze stalen ros. We passeren de provinciegrens naar Burgos. We fietsen lange stukken door het wijdse landschap met graanvelden, wijnvelden en erwten. De klaprozen en korenbloemen staan te pronken en we komen zelfs velden tegen met witte papavers. In Belorado zijn Middeleeuwse feesten. Roofvogels, kraampjes met van alles en nog wat. Dan gaan we na een gepaste lunch op weg naar Villalomez. We stijgen geleidelijk. Hub ligt op kop. Hij kan zo goed klimmen. Ik moet het dan laten afweten. Bij het afdalen ga ik harder, omdat mijn fiets zwaarder is. Dan hebben we alweer last van een onweer en we vluchten een bar in. Nemen een drankje en als de barkeeper zelf zijn eten gaat klaarmaken vragen wij of we ook onze picknick mogen houden. Dat mag en hij deelt zelfs stukjes 'beef" aan ons uit. Het is weer droog en we springen op de fiets. (We hebben inmiddels van de aanslag in Londen gehoord) we fietsen naar Villafranca en installeren ons in de Albergue daar. Een stel uit Vancouver. Ze zijn naar Engeland gevlogen, met de Ferry naar Frankrijk en vervolgens de camino begonnen. Zij kamperen meestal maar met het weer de afgelopen dagen willen ze wel even een droog plekje. Het is een koninklijke Albergue. We gaan in het restaurant van het hotel eten. Een prachtige eetzaal. We spreken twee dames uit Ierland en twee heren uit Oostenrijk. De dames zijn luxe onderweg. Zij lopen zonder bagage, want die wordt nagebracht. We eten en kletsen gezellig met elkaar.