Niets verveelt zo snel als wachten. Om vier uur inchecken en dan wachten tot je mag boarden. Jeetje wat heb ik daar een hekel aan. De vlucht naar Brussel verloopt voorspoedig. Het is eigenlijk slechts twee uur vliegen, maar al die rompslomp kost natuurlijk meer tijd. Als we naar de plek lopen waar we de bagage kunnen afhalen, snellen de dozen met onze fietsen ons al voorbij. We zetten, nee ik moet eerlijk zijn Hub zet, de fietsen weer in elkaar. We hebben een probleem dat we niet de juiste sleutel hebben voor Hub's stuur. We gaan op zoek naar een oplossing. Fietszaak vinden we niet. In Zaventem zitten twee Bulgaren koffie te drinken op een terras. Wij vragen hen of ze zo'n sleutel hebben en een van de twee gaat zijn gereedschapskist halen en het is in een tel gepiept. Thnxs en nee geen koffie, bier etc. Het is oké zo. Fijn, we fietsen langs het spoor naar Leuven, niet zo'n spectaculaire tocht, maar Leuven maakt alles goed. Op de Grote Markt genieten we op een chique terras van het internationale gebeuren en spreken we een Griekse jongeling en een Frans meisje, die alletwee in Zweden werken en even een korte break hebben in Belgium. We gaan verder. We willen naar Diest. Leuven verlaten is niet zo gemakkelijk, dus dat kost wel wat tijd. We vervolgen onze weg en komen in Tienen. Ook zeker het bezoeken waard, maar dat gaat het toch nu niet meer worden. We willen naar Diest. We fietsen heuvel openen heuvel wf. Ooijer outen, mooie dorpjes en super leuke optrekjes. We overwegen. Of even bij mensen "in het kot" te slapen, maar uiteindelijke belanden we in een afslag naar Scherpenheuvel. Een plek, die ik ken vanwege de pelgrimstocht, die wij als docenten van Het College maakten op de fiets om Maria te vragen ook het volgende jaar weer te zorgen voor voldoende aanmeldingen van nieuwe leerlingen. Walter Pot was de grote animator en toen hij het niet meer kon hebben we het nog een tijdje geprobeerd. Ik weet nog goed dat we met Vivienne , Anneke, Annie, Judith en vele anderen een jaar op pelgrimage gingen. Oké, nu komen we in Scherpenheuvel. De Zwaan is dicht. Een mevrouw op straat verwijst ons naar 'de Pelgrim'. Het is al zeven uur en die gaat om zes uur al dicht. Toch heb ik het gelukngehad dat we hem weer open kregen en mochten overnachten in een geweldige herberg. We hebben niet zo exclusief gegeten als destijds, maar het was des pelgrim waardig.